[SasuSaku] Come settle down

Inspiracja: Oh Wonder - Technicolour Beat

                                       

W pomiętej pościeli, o piątej rano, na niedużym łóżku, leżały dwa nagie ciała, splecione rękami, nogami, stykające się każdym możliwym centymetrem kwadratowym skóry. Od zeszłej nocy już nie nastolatka i nastolatek, lecz kobieta i mężczyzna.

Różowowłosa i czarnowłosy.

Sasuke i Sakura.

Obydwoje doświadczeni przez los, połamani, poranieni. Po tylu latach w końcu do siebie dotarli. I zachłannie, bez opamiętania poddali się sobie nawzajem i odnaleźli ukojenie. Ta noc była bardzo długa.

Otworzyła powoli oczy i pierwsze, co ujrzała, to twarz Sasuke. Czarne kosmyki włosów opadały na jego czoło, policzki i lekko uchylone usta. Jego oblicze było spokojne, malowniczo przystojne, a pod cienkimi jak papier powiekami drgały gałki oczne. Sakura przez chwilę zastanawiała się, co się śni mężczyźnie. Jej mężczyźnie.

Chłonęła widok jego twarzy, łapiąc się każdej sekundy. Bała się, że sytuacja, w której się znaleźli, to tylko miraż, że on zaraz zniknie, po raz kolejny zostawi ją samą, być może na odchodne rzucając dziękuję. Zdawała sobie sprawę, że kolejne pożegnanie zniszczy ją do cna. Była wyczerpana psychicznie, jednak gdy już była na skraju załamania, on wrócił. Do niej.

Dotknęła opuszkami palców swoje czoło, przypominając sobie moment, kiedy chciała wyruszyć z nim w podróż. Stuknął ją wtedy palcami w to samo miejsce, którego teraz dotykała. Jego dotyk odcisnął na jej czole ciepło i niewypowiedzianą obietnicę.

Do zobaczenia niedługo. Dziękuję.

Dotrzymał słowa. Leżał teraz obok niej, a ona nie dowierzała temu wszystkiemu. Wrócił. Sasuke. Jej Sasuke.

Czuła, jak serce dudni jej w klatce piersiowej. Odruchowo ostrożnie podciągnęła wyżej kołdrę, zasłaniając odkrytą pierś. Wyciągnęła dłoń, jednak zatrzymała ją w powietrzu, bojąc się, że nawet jeśli dotknie go najdelikatniej jak potrafi, to jego obraz zniknie, ulotni się, pęknie niczym bańka mydlana. Bała się tego najbardziej na świecie.

— Sakura.

Jego zachrypnięty głos wyrwał ją z zamyślenia. Przeszły ją dreszcze. Od kiedy nie spał? Spięła się, podciągając kołdrę pod szyję. Widząc to, na jego wargach pojawił się lekki, niewymuszony uśmiech. Przyglądali się sobie nawzajem, tak jakby widzieli się po raz pierwszy, mimo iż znali się tyle lat. Powietrze było wiszące, ciężkie, pełne napięcia i niewypowiedzianych słów. Jednak oni, mimo wszystko, nie potrzebowali słów. Potrzebowali jedynie, tylko i aż, siebie nawzajem. Zdawało się, że ta chwila trwała wieczność.

Jej usta zaczęły mimowolnie drgać, a oczy delikatnie się zaszkliły, zwiastując spływające po policzku łzy. Było jej coraz ciężej zachować wizję Sasuke, obraz się rozmazywał, jednak z całych sił, starała się nie rozpłakać. Starała się zachować pozory silnej, jednak obydwoje zdawali sobie sprawę, że to tylko pozory.

Po kilku chwilach jedna, jedyna samotna łza spłynęła, lecz zanim zdążyła ją wytrzeć wierzchem dłoni, poczuła na policzku dotyk ciepłych palców.

— Jest tak wcześnie — wymruczał, ocierając jej policzek. Po słonej kropelce została mokra strużka, błyszcząca się lekko w świetle wschodzącego słońca.

Jego palce pozostawiły na jej policzku gorące ślady, jednak nie zabrał ręki. Sakura uniosła rękę i przykryła dłonią dłoń Sasuke. Zmrużyła oczy, oddając się chwili.

Czy to jest sen?

Ironią jest to, że ta dwójka pomyślała właśnie o tym samym. Po raz pierwszy poczuli, że żyją.

Byli dla siebie stworzeni.

Przesunął rękę z jej policzka na nagie ramię. Uciskał ją lekko palcami, tak jakby zastanawiając się, co zrobić dalej. Sakura oddychała ciężko i urywanie, czekając na ruch czarnowłosego. Po krótkiej chwili odwrócił wzrok, wzmocnił uścisk i przyciągnął Sakurę do siebie tak, aby wtuliła się w jego nagi tors. Sakura ze zdumieniem zdała sobie sprawę z tego, że przez chwilę, zanim jeszcze jej twarz znalazła się przy klatce piersiowej Sasuke, widziała delikatny rumieniec na jego twarzy. Powstrzymała chichot i objęła go. Miała ochotę przytulić go z całej siły, włożyć w to wszystkie skrywane przez te lata wewnątrz emocje, jednak zrezygnowała z tego, myśląc o potencjalnych skutkach włożenia w przytulenie całej swojej monstrualnej siły fizycznej.

Poczuła jego rękę na głowie, a po chwili delikatne głaskanie. Po raz kolejny zastanawiała, się, czy nie śni.

Uniosła głowę i napotkała przenikliwe spojrzenie jego oczu. Jego twarz z tej perspektywy wyglądała jeszcze bardziej przystojnie, a z jej ust mimowolnie wydostało się ciche jęknięcie zachwytu.

Sasuke uśmiechnął się szelmowsko i zbliżył swoją twarz do twarzy Sakury. Cały czas patrzyli się sobie w oczy nawzajem, byli tak blisko, że ich oddechy mieszały się ze sobą, wypełniając pomieszczenie ciepłem. Sakura przymknęła oczy i rozchyliła usta, Sasuke trzymał ją w napięciu, po części się drocząc, po części chłonąc widok jej twarzy. Pomyślał, że nawet jeśli odda jej całego siebie, nie wynagrodzi jej całego bólu i licznych ran, które jej wyrządził. Postanowił jednak, iż zrobi wszystko, żeby mu kiedyś wybaczyła.

Zaczął od złożenia pojedynczego pocałunku na jej rozchylonych wargach. Mógłby robić to wieczność. Ciche westchnięcie wydobywające się z ust Sakury tylko go zachęcało do kontynuacji, jednak trzymał swoje podniecenie na wodzy, delektując się każdą chwilą jej obecności.

Pojedyncze, leniwe pocałunki powoli przeradzały się w coraz bardziej natarczywe. Łaknęli siebie nawzajem, ich nagie ciała zbliżyły się do siebie jeszcze bardziej, były tak gorące, że aż prawie parzyły.

Sakura jedną dłoń wplątała w czarne, jedwabiste włosy Sasuke, a drugą umieściła na jego policzku, z podniecenia lekko wbijając paznokcie.

Po wielu przeciwnościach losu, w końcu udało im się dotrzeć do siebie.

Byli dla siebie stworzeni.

Sasuke oderwał się od nabrzmiałych ust Sakury, odgarnął nieuczesane, różowe włosy na plecy i złożył rząd mokrych pocałunków na jej łabędziej szyi. Objęła jego szyję ramionami i odwzajemniła się, robiąc to samo. Obdarowywali się czułościami, starając się nadrobić wszystkie te chwile, gdzie los nie zetknął ich razem.

— Już cię nie wypuszczę — wyszeptał zaborczo, lecz zanim Sakura zdążyła zareagować i odpowiedzieć, w rozpaczliwym geście złączył ich usta, uczył się ich na pamięć, delikatnie podgryzał i badał językiem.

Jednym szybkim ruchem przekręcił ich tak, że Sakura leżała teraz na nim, nie przerywając pocałunków.

Promienie słońca łaskotały ich ciała, poruszające się w jednostajnym rytmie. Byli jak yin i yang. Nie potrafili istnieć bez siebie, a razem tworzyli nierozerwaną jedność. Uzupełniali się nawzajem i żałowali, że tyle lat musieli na siebie czekać.

Nie ulega wątpliwości, że byli dla siebie stworzeni.

***

Banshee: Hej! Pomyślałam sobie, że założę osobny blog na moje jednopartowe wypocinki. Oczywiście musiało zacząć się od SasuSaku, ubóstwiam ich :3 Chętnie dowiem się, co sądzicie o tym oneshocie, no i poczytam Wasze propozycje pairingów na następne rozdziały ;)

Cieplutko pozdrawiam!